اطعام مومن

به سند معتبر منقول است که امام جعفر صادق علیه السلام بسیار بود که نانها و فرنی نفیس و حلوای لذیذ به مردم میداد و میفرمود:هر گاه خدا بر ما توسعه میدهد ما نیز توسعه میدهیم و هرگاه خدا بر ما تنگ میگیرد ما نیز تنگ میگیریم.در حدیثی از امام جعفر صادق علیه السلام نقل شده که سه چیز است که خداوند مومن را در قیامت بر آنها حساب نمیکند:طعامی که میخورد و جامه ای که میپوشد و زن صالحه که یاور او باشد و فرج او را از حرام نگهدارد.(حلیة المتقین ص43)از امام صادق علیه السلام نقل شده که چون برادر مومن تو به خانه تو بیاید مپرس که امروز چیزی خورده ای و لیکن هر چه حاضر داری بیاور که جواد و جوانمرد آنست که هر چه دارد حاضر سازد و در حدیث دیگری فرمود:اگر کسی هزار درهم صرف طعامی کند و مومنی از آن بخورد اسراف نکرده است.امام باقر علیه السلام فرمود:سه مومن را طعام دهم نزد من بهتر است از هفت بنده آزاد کردن.از امیرالمومنین علیه السلام نقل شده که هر مومنی صدای مهمانی را بشنود و به آن شاد شود گناهانش آمرزیده شود اگر چه میان آسمان و زمین را پر کرده باشد.امام باقر علیه السلام فرمود:یک برادر مومن را که برای خدا با او برادری کنم سیر کنم بهتر است نزد من از آنکه ده مسکین را سیر کنم.(حلیة المتقین ص 80)