فدک

سرزمین آباد و حاصلخیزی را که در نزدیکی خیبر قرار داشت و فاصله آن تا مدینه حدود 140 کیلومتر بود و پس از دژهای خیبر محل اتکای یهودیان حجاز به شمار میرفت قریه فدک مینامیدند.پیامبر صلی الله علیه و آله پس از فتح خیبر برای پایان دادن به قدرت یهود در حجاز سفیری به نام محیط را نزد سران فدک فرستاد.یوشع ابن نون که ریاست فدک را بر عهده داشت صلح و تسلیم را بر جنگ ترجیح داد و ساکنان آنجا متعهد شدند که نیمی از محصول هر سال را در اختیار پیامبر قرار دهند و از آن پس زیر لوای اسلام زندگی کنند و بر ضد مسلمین توطئه نکنند،پیامبر هم متقابلا تاُمین امنیت منطقه آنان را متعهد شد.وقتی آیه و آت ذا القربی حقه(اسراء_26) نازل شد پیامبر دخترش فاطمه را خواست و فدک را به دخترش بخشید.از مرگ پیامبر صلی الله علیه و آله ده روز بیشتر نگذشته بود که به زهرا سلام الله علیها خبر رسید ماُموران خلیفه جدید کارگران او را از فدک بیرون کرده اند و آنجا را غصب کرده اند.زهرا سلام الله علیها با گروهی از زنان بنی هاشم به نزد خلیفه رفت و فرمود:چرا کارگران مرا از فدک اخراج کردی و مرا از حق خویش باز داشتی؟خلیفه در جواب گفت من از پیامبر شنیدم که پیامبران چیزی از خود به ارث نمی گذارند.زهرا سلام الله علیها فرمود:پدرم فدک را در زمان حیات خویش به من بخشید و من در زمان حیات پدرم مالک آن بودم.خلیفه گفت آیا برای این مطلب شاهدی هم داری؟زهرا سلام الله علیها فرمود: آری دارم علی و امّ ایمن و آن دو به مالکیت حضرت زهرا سلام الله علیها بر فدک در زمان پیامبر شهادت دادند.برخی از مورخین نوشته اند که حسن و حسین علیهما السلام هم شهادت دادند.در احادیث وارد شده که پیامبر صلی الله علیه و آله مالکیت زهرا سلام الله علیها بر فدک را در نامه ای تصدیق فرموده بود.(بحارالانوار جلد8 صفحه93)